-

 Sevgili Karışık Kutu

Bugün tam 05.03'te kendine bir tokat attın. Şu anda izlediğin dizideki bir sahnede küçümseyerek güldüğün o küçük sahnede hayatının tokadını attın kendine. SEN KENDİNE NAPIYORSUN BE KARIŞIK KUTU ?

 Yıllarca küçümsediğin yargıladığın şeyleri affettin kendin yaşadığında ve koca koca laflar ederdin. Ben affetmem diye. Noldu be sana ! Şu anda güldüğün o sahnede fark ettin mi acınası hissini. Niye kabulleniyorsun ki o sahnedeki o olaydan ne farkı var da sen kabulleniyorsun.

Lütfen karışık kutu bunu ilerde okursan kendinden utanma ve iyi ki vazgeçmişim de, bu bir olgunlaşma süreciydi de lütfen kendini sakın ama sakın bu hatan yüzünden mahvetme.

Bide insanlar sana değiştin diyince kızıyorsun. Çünkü onların içindeki o seni ezmelerine ve kazandıkları o zafere kızgınsın. Çok kızgınsın her şeye. Kendine ,çevrende bulundurduğun aşağılık insanlara ,seni ezen o iğrenç insanlara, yobaz fikirli kişilere... hayata özellikle çok kızgınsın. Umarım affetmişsindir hayatı.

Sana zarar veren insanları çıkarmışsındır umarım toksitlerinden kurtulmuş eski neşene kavuşmuşsundur umarım. Seni tanıyorum havalarındaki o insanlar yarın bir gün gelip sana sen değiştin ya dediklerinde o laflarına kızışın daha dün gibi hala içinde bir alev çünkü altındaki imayı anlıyorsun. Nerde o koca koca laflar eden insanları yargılayan o kız noldu da aynı duruma düştü lafları onlar. 

Hala vazgeçemiyorsan o insanlardan hala duyuyorsan bunlar üzüldüm senin adına. Bak bende seni yani kendi kendimi eziyorum. Ezil çünkü sen bu değildin miden bulanırdı bu durumlara ki hala görünce aynısı oluyor da neden kendine gelince bunları görmemek için halının altına iteliyorsun?

Sevgili Karışık Kutum yapma kendine bunları ağlama kendine gurur duy. Sen kendini affedersen kendine kızmazsan o insanlar konuşamaz. Kimsenin lafları üstünde etki yaratamaz. 

Affet kendini ve burayı gülerek okumuş ol, öyle bir hayatın vardır umarım ki.                                  

🌼

Bu blogdaki popüler yayınlar

Sohbetler 8*

-
      Konuşmaya çok ihtiyacım olduğunu fark ettim ama maalesef etrafımda aynı yaralardan muzdarip insan yok. Fakat illa bunu okuyan biri (ki maalesef okunmuyor) yaşamıştır bunları. Güzel sayılabilecek bir üniversite hayatı yaşıyorum fakat anksiyete ve çok düşünme belasından kurtulamadığım için mutsuz oluyorum.      Vizelerden sonra eve gittim ve sandığımdan daha çok özlemişim ailemi, evimi, odamı, kendimi.. Ne kadar arkadaşların da olsa kendin gibi hissedemiyorsun çoğu zaman. Bir söz var tek başına olduğun halin ile yanında bir kişi bile gelse o halin arasında farklar var. Tam sözü hatırlayamadım ama bunu anlatıyordu. Sorumluluk, uyum sağlama ve güzel olan şeyleri bozma endişesi kendinin biraz daha farklı formunu ortaya koymaya itiyor insanı. Bu psikolojik olarak hem bir adaptasyon hem de savunma iç güdüsü.      Her neyse evde geçirdiğim 9 gün bana o kadar iyi hissettirdi ki. 3 günümü hastanede geçirsem de (bazı kontroller için) o bile çok gü...
Devamı

2024*

-
      Çok hoşuma giden bir nakaratın tam şarkısını açmış ve hayal kırıklığına uğramışım gibi. Şimdilerde fark ediyorum da bir çok şey benim için gerçekten hayal kırıklığı. 2024 bana kötü şeyler getirdiğini iddia etmiyorum fakat getirmesini umduğum hiçbir şeyi umduğum gibi getirmedi. Bu yıl biraz da insan olmanın acımasız taraflarıyla münasebetimin sınırları aşmasından da kaynaklı olabilir.     Sizi 2024'ün başına getireceğim. Büyük bir sınav kaygı sı. O zamanlar ait olduğum hiçbir şey yokmuş gibi hissediyordum. Boşuna hazırlandığımı hissediyordum. Artı olarak üniversite korkusuyla mücadele ediyordum. Başka bir şehirde tek başına olmak oldukça zor gibiydi. Şimdi bakınca neden bu kadar korktuğumu anlasam da insan eşsiz bir varlık. Her şeye adapte olabilir.      Aslında sanırım bunların hiçbirini konuşmak istemiyorum. İnsan gerçekten bu evrende tek başına. Ailedir, arkadaştır hiçbiri bu duyguyu alıp götüremiyor. Ben bazen çok güveniyorum, işte diyoru...
Devamı

Sohbetler 9*

-
         Sıkıldım. Kendimden, sorumluluklardan, okuldan... Eve gitmek istiyorum, sadece yatağımda olmak istiyorum. Hayat sanki yine beni boğuyor gibi hissediyorum. Çok stresli bir dönemdeyim. Herkes aynı dertlerle uğraşıyor ama niye sadece ben bu kadar kafama takıp kendimi kötü hissediyorum bilmiyorum. Hayat bir bana mı ağır, bir benim kollarım mı zayıf? Rahatlayamıyorum, hiçbir yere köklenemiyorum. Bir gün iyiysem niye dört gün bedelini ödüyorum. Ben neden hep kendi hayatımı bu kadar zorlaştırıyorum?           Sorumluluklar neden beni bu kadar strese sokuyor? Olur gider her şey, kontrol edemezsin ki bu kadar her şeyi. Biraz soluk almaya ihtiyacım var artık. Gerçekten buna ihtiyacım var. Ama ben soluk alırken bile sorumlu hissediyorum. Eskisi gibi ölüm düşüncesi de rahatlamış hissettirmiyor beni. Ailemin yanını her seferinde çok özlüyorum. Ait olduğum yer neresi bilmiyorum. Eskiden evimdeyken sanki oraya ait hissediyordum ama şimdi ...
Devamı