Biz'in Dayanılmaz Ağırlığı

-

          Uzun zamandan sonra selam sevgili Sallapati. Sona bir kaç şarkı ismi yazacağım, okurken dinlerseniz daha keyif alacağınıza inanıyorum :)

     İnce düşünmenin ağırlığını en çok ilişkilerde hissedildiğini biliyor muydunuz? İnce düşünmek karşındakileri mutlu eder, sizce karşımdakilerden de bunu beklemem yanlış mı? İnsanlardan bir şey beklemek sizi yavaş yavaş öldürüyor. Aynı sigara gibi düşünün. Kalbinizi yavaş yavaş zehirliyor, bu yüzden küçük bir olayda bile kalbiniz ağrıyor. Dayanılmaz bir acı. Bu konu üzerine saatlerce yazabilirim.

    Bazen insanlara uzaktan bakıyorum, sessizce izliyorum, düşünüyorum. Sevdiğimiz insanlara ne kadar kötüyüz. Nasılsa barışır, sevdiğim için yapıyorum, bu yüzden soğuk mu kalacaksın... Bakın aslında anlayışlı bir insanım, eskiden sevildiğime emin olabilirdim. Beni seviyor, bunu yaptıysa bir nedeni var diye düşünebilirdim. Yaşadığım şeyler ilişkiler namına bir gram bile iyi hissettirmedi. Hayatta yapmaz dediğim kişinin vicdanı bile sızlamadı yaparken. Artık küçük hareketlerden bile büyük anlamlar çıkarır oldum. Hani derler ya "Seni de seven böyle kabul etsin" işte o işler öyle olmuyor. İnsanlar bir yere kadar kendi dışındaki insana katlanır. İlişkide taşıdığın kadar varsındır, senin nazını ancak seni kalpten seven çeker.

     Hiçbir ilişkide "en" olamadım. Evet, yakın oldum ama en olamadım. En sevdiğim kişi, en sevdiğim arkadaşım, en değerlim... Aslında çok da şikayetçi değilim, olduğu kadardan şikayet edecek değilim. Sadece bazen verdiğim değeri alabiliyor muyum emin olamıyorum. Alamadığımı görünce de kırılıyorum. Kimse sana senin verdiğin değeri vermek zorunda değil. "Sen elmayı seviyorsun diye o da seni sevmek zorunda değil."

     Ben sevgimi düzgünce gösteremeyen bir bireyim. Sevgiyi kıskanmak, kural koymak, onsuz ya da bensiz bir şey yapılmayacak diye öğrendim arkadaşlarımdan. Ailem? Ailem bana tabii ki sevgiyi hissettirdi, beni en pamuk şekerlisinden sevdiler. Ben de onları en çikolatalısından sevdim. Ama bir gün sevdiğin, saygı duyduğun, hayran kaldığın insanların boktan kişilere dönmesi düşüncelerini değiştiriyor işte. Bilirsiniz... Aile denen şey üstüne başına alınan kıyafetten, bir kaç sevgi sözünden ibaret değildir. Aile örnek olmalıdır. Ailem dediğin insan gerçekten buna değmelidir. Yoksa beraber yaşadığın insanlar mı aile olur? Saçmalıktan başka bir şey değil..

    Ayrıca sırf seviyorsunuz diye size kötü hissettiren insanları da hayatınızda tutmanıza gerek yok, koy götüne rahman. Büyük değerler versen de bana değersiz hissettiriyorsan eğer verdiğin değer neye yarar ki? Biz kelimesi çok tehlikeli. Öylesine birine biz olduk diyemezsin, öyle hissettiremezsin. Biz dersen eğer sorumluluk alman gerekir. Taşıdığın kadar, emeğin kadar varsın. Beklentin kadar değil :D


Son Feci Bisiklet - Torna

Cem Çınar - Bu nasıl sevgi

Tuğkan - Git

Kenimden Hallice - Sevmiştim


🐭

Yorumlar

Yorum Gönder

Bu blogdaki popüler yayınlar

Sohbetler 8*

-
      Konuşmaya çok ihtiyacım olduğunu fark ettim ama maalesef etrafımda aynı yaralardan muzdarip insan yok. Fakat illa bunu okuyan biri (ki maalesef okunmuyor) yaşamıştır bunları. Güzel sayılabilecek bir üniversite hayatı yaşıyorum fakat anksiyete ve çok düşünme belasından kurtulamadığım için mutsuz oluyorum.      Vizelerden sonra eve gittim ve sandığımdan daha çok özlemişim ailemi, evimi, odamı, kendimi.. Ne kadar arkadaşların da olsa kendin gibi hissedemiyorsun çoğu zaman. Bir söz var tek başına olduğun halin ile yanında bir kişi bile gelse o halin arasında farklar var. Tam sözü hatırlayamadım ama bunu anlatıyordu. Sorumluluk, uyum sağlama ve güzel olan şeyleri bozma endişesi kendinin biraz daha farklı formunu ortaya koymaya itiyor insanı. Bu psikolojik olarak hem bir adaptasyon hem de savunma iç güdüsü.      Her neyse evde geçirdiğim 9 gün bana o kadar iyi hissettirdi ki. 3 günümü hastanede geçirsem de (bazı kontroller için) o bile çok gü...
Devamı

2024*

-
      Çok hoşuma giden bir nakaratın tam şarkısını açmış ve hayal kırıklığına uğramışım gibi. Şimdilerde fark ediyorum da bir çok şey benim için gerçekten hayal kırıklığı. 2024 bana kötü şeyler getirdiğini iddia etmiyorum fakat getirmesini umduğum hiçbir şeyi umduğum gibi getirmedi. Bu yıl biraz da insan olmanın acımasız taraflarıyla münasebetimin sınırları aşmasından da kaynaklı olabilir.     Sizi 2024'ün başına getireceğim. Büyük bir sınav kaygı sı. O zamanlar ait olduğum hiçbir şey yokmuş gibi hissediyordum. Boşuna hazırlandığımı hissediyordum. Artı olarak üniversite korkusuyla mücadele ediyordum. Başka bir şehirde tek başına olmak oldukça zor gibiydi. Şimdi bakınca neden bu kadar korktuğumu anlasam da insan eşsiz bir varlık. Her şeye adapte olabilir.      Aslında sanırım bunların hiçbirini konuşmak istemiyorum. İnsan gerçekten bu evrende tek başına. Ailedir, arkadaştır hiçbiri bu duyguyu alıp götüremiyor. Ben bazen çok güveniyorum, işte diyoru...
Devamı

Sohbetler 9*

-
         Sıkıldım. Kendimden, sorumluluklardan, okuldan... Eve gitmek istiyorum, sadece yatağımda olmak istiyorum. Hayat sanki yine beni boğuyor gibi hissediyorum. Çok stresli bir dönemdeyim. Herkes aynı dertlerle uğraşıyor ama niye sadece ben bu kadar kafama takıp kendimi kötü hissediyorum bilmiyorum. Hayat bir bana mı ağır, bir benim kollarım mı zayıf? Rahatlayamıyorum, hiçbir yere köklenemiyorum. Bir gün iyiysem niye dört gün bedelini ödüyorum. Ben neden hep kendi hayatımı bu kadar zorlaştırıyorum?           Sorumluluklar neden beni bu kadar strese sokuyor? Olur gider her şey, kontrol edemezsin ki bu kadar her şeyi. Biraz soluk almaya ihtiyacım var artık. Gerçekten buna ihtiyacım var. Ama ben soluk alırken bile sorumlu hissediyorum. Eskisi gibi ölüm düşüncesi de rahatlamış hissettirmiyor beni. Ailemin yanını her seferinde çok özlüyorum. Ait olduğum yer neresi bilmiyorum. Eskiden evimdeyken sanki oraya ait hissediyordum ama şimdi ...
Devamı