İnce Düşünceli İnsanlar

-

  Hepimiz kırmışızdır birini. İnce Düşünceli İnsan olmak zordur. Gerçekten kalpten seviyoruz öyle değil mi? Peki neden kırılıyoruz ki... 

 Onun için neyim cidden ben? Hani böyle canı sıkılınca gelip konuşup arzularını dindirip gideceği bir durak mı? Hayır değilim. Cidden inanmıyorum bana değer verdiğine. Azıcık bile. Hayır yok sayışın peki bu beni deli ediyor. 

 Bakın bu durumu şöyle anlatıyım. Bi bataklık düşünün bu o kişi tam ortasında da birkaç nilüfer bunlar da onda sevdiğiniz ve istediğiniz şeyler.  İşte o nilüferler için o siktiğimin bataklığına giren beynimi sikiyim. Her konuşmanızda sonunu biliyorsun neden ona inanıyorsun? Söyle bana be kadın söyle bana.

Onun gözünden kendini görebiliyorsun aslında peki neden? Yalnızlığın bunalttı seni biliyorum. Kimseyle arkadaşta olamıyorsun. Yıldız Tilbe kafası “Hepinizden nefret ediyorum ama tek başımayken canım sıkılıyor.” haa işte tam olarak bu. 

İntihara doğru gidiyorum. Kafam çok karışık ne dediğimi bilmiyorum. Kuş beyinli gibi bir şeyim. Bugün bunu diyorum yarın tersini savunuyorum. Kimseyi sevmez oldum hayvanları bile.

Hayır bi de neşemi böyle şeylere bağladığım için kendime daha çok kızıyorum. Kişiliğimin oturmamasından hayatta başkalarıyla plan yapmaktan o planlara bağlanmaktan. Daha sonra noluyor  yalnızım. Kendi kendimle kavga ediyorum ve acı çekiyorum. Oysaki her şeyi bir adım önceden görebiliyorum. Kendime bunu niye yapıyorum? Çıldırmak üzereyim. Enerjimi düşürdüğüm için çok kızgınım. Başkalarıyla kendimi kıyaslamak yerine önüme bakmalıyım. Önüne bak Margarita. Hayatta sen varsın sadece. Öğren artık bunu. 

Yorumlar

Yeni yorumlara izin verilmiyor.

Bu blogdaki popüler yayınlar

Sohbetler 8*

-
      Konuşmaya çok ihtiyacım olduğunu fark ettim ama maalesef etrafımda aynı yaralardan muzdarip insan yok. Fakat illa bunu okuyan biri (ki maalesef okunmuyor) yaşamıştır bunları. Güzel sayılabilecek bir üniversite hayatı yaşıyorum fakat anksiyete ve çok düşünme belasından kurtulamadığım için mutsuz oluyorum.      Vizelerden sonra eve gittim ve sandığımdan daha çok özlemişim ailemi, evimi, odamı, kendimi.. Ne kadar arkadaşların da olsa kendin gibi hissedemiyorsun çoğu zaman. Bir söz var tek başına olduğun halin ile yanında bir kişi bile gelse o halin arasında farklar var. Tam sözü hatırlayamadım ama bunu anlatıyordu. Sorumluluk, uyum sağlama ve güzel olan şeyleri bozma endişesi kendinin biraz daha farklı formunu ortaya koymaya itiyor insanı. Bu psikolojik olarak hem bir adaptasyon hem de savunma iç güdüsü.      Her neyse evde geçirdiğim 9 gün bana o kadar iyi hissettirdi ki. 3 günümü hastanede geçirsem de (bazı kontroller için) o bile çok gü...
Devamı

2024*

-
      Çok hoşuma giden bir nakaratın tam şarkısını açmış ve hayal kırıklığına uğramışım gibi. Şimdilerde fark ediyorum da bir çok şey benim için gerçekten hayal kırıklığı. 2024 bana kötü şeyler getirdiğini iddia etmiyorum fakat getirmesini umduğum hiçbir şeyi umduğum gibi getirmedi. Bu yıl biraz da insan olmanın acımasız taraflarıyla münasebetimin sınırları aşmasından da kaynaklı olabilir.     Sizi 2024'ün başına getireceğim. Büyük bir sınav kaygı sı. O zamanlar ait olduğum hiçbir şey yokmuş gibi hissediyordum. Boşuna hazırlandığımı hissediyordum. Artı olarak üniversite korkusuyla mücadele ediyordum. Başka bir şehirde tek başına olmak oldukça zor gibiydi. Şimdi bakınca neden bu kadar korktuğumu anlasam da insan eşsiz bir varlık. Her şeye adapte olabilir.      Aslında sanırım bunların hiçbirini konuşmak istemiyorum. İnsan gerçekten bu evrende tek başına. Ailedir, arkadaştır hiçbiri bu duyguyu alıp götüremiyor. Ben bazen çok güveniyorum, işte diyoru...
Devamı

Sohbetler 9*

-
         Sıkıldım. Kendimden, sorumluluklardan, okuldan... Eve gitmek istiyorum, sadece yatağımda olmak istiyorum. Hayat sanki yine beni boğuyor gibi hissediyorum. Çok stresli bir dönemdeyim. Herkes aynı dertlerle uğraşıyor ama niye sadece ben bu kadar kafama takıp kendimi kötü hissediyorum bilmiyorum. Hayat bir bana mı ağır, bir benim kollarım mı zayıf? Rahatlayamıyorum, hiçbir yere köklenemiyorum. Bir gün iyiysem niye dört gün bedelini ödüyorum. Ben neden hep kendi hayatımı bu kadar zorlaştırıyorum?           Sorumluluklar neden beni bu kadar strese sokuyor? Olur gider her şey, kontrol edemezsin ki bu kadar her şeyi. Biraz soluk almaya ihtiyacım var artık. Gerçekten buna ihtiyacım var. Ama ben soluk alırken bile sorumlu hissediyorum. Eskisi gibi ölüm düşüncesi de rahatlamış hissettirmiyor beni. Ailemin yanını her seferinde çok özlüyorum. Ait olduğum yer neresi bilmiyorum. Eskiden evimdeyken sanki oraya ait hissediyordum ama şimdi ...
Devamı