Sohbetler*5

         Ey insanlık! Hepiniz neden bu kadar bencilsiniz?  Düşünüyorum, acaba ben mi çok kafaya takıyorum insanları diye. Ama hayır, siz çok bencilsiniz. İyi niyetinizin ağzı kokuyor. Birine ne kadar iyi olmadığımdan bahsettiğimde illa kendi sorunlarını anlatmaya ve tek kötü sen değilsin demeye çalışıyor. Bana iyi gelen bu değil ki. Ben o an sadece kendi sorunlarımı anlatıp, ağlayıp, zırlayıp kendi yaşamıma geri dönmek istiyorum. Özellikle bunu yanlış bir şey yaptığımda yapıyorsunuz. Belki benim o an yanlış bir şey yapmaya ihtiyacım var? Niye düşünemiyorsunuz, niye?

        Aşk, bir saçmalama halidir bence. Ne istediğinizi bilmiyorsanız hele öyle bir saçmalıyorsunuz ki aklınız almıyor. Ben mesela asla ne istediğini bilen biri değilimdir. Bu yüzden aşık olduğumda ne yapacağımı bilemedim. Sıçtım sıvadım diyebiliriz. Ama unutmayın ki bir insan sizi merak etmiyorsa, ilgilendiğiniz şeylere bakmıyorsa sizi sevmiyordur. Denendi, onaylandı. Sırf başkasıyla olacak diye korkup bitirmeme gibi bir salaklık da yapmayın. Bitirin yolunuza bakın, acınızı çekin. 

        Farklı olacağım diye çırpınan insanlar ne komik gözüküyor dışarıdan. O kadar zavallısınız ki size öfke bile besleyemiyorum. Acıyorum sadece. Konuşurken en dolambaçlı yolları seçmeniz sizi çok farklı yapıyor sormayın gitsin. Zavallılar sizi, takdir mi arıyorsunuz siz? Waaa çok farklısınııızz...

        Koca ülkede, koca dünyada ait hissettiğim bir yer yok. Bu nasıl olabiliyor anlamıyorum. Hiçbir yere sığamadım, sığamıyorum. Her taraf yabancı bana.. Neyse bugün sohbetimizi ağlamadan bitireyim ben.