İçimdeki Küçük Çocuğa

-

 Büyüyünce herkes zannediyor ki büyüdük kocaman olduk hiçbir şey bize acı veremez. Tam tersine içimizdeki küçük çocuk yetişkin size kendini duyurmak için deli gibi çırpınıyor. Depresyon, huzursuzluk, kendini ifade edememe, hayattan keyif almama... O kadar suçlanmaya ve suçlamaya alışmışız ki bazen olması gereken şeylerde bile tüm yükü yükleniyoruz. Ben bugün kendi içimdeki küçük benime güzel bir başlangıç yazısı yazmak istiyorum.


     Merhaba Küçük Ben. Uzun zamandır seni mutsuz ve bana bağırır halde görüyorum. Keyfin hiç yok çünkü hayatın boyunca kötü sevildin. Duyguların görmezden gelindi istismar edildi. Sende buna tepki olarak agresifleştin, bağırdın çağırdın, şımardın, üzüldün,ağladın,depreyona girdin,keyfin ve hevesin kaçtı. İlk olarak ben senden özür dilerim seni görmeden büyümene izin verdiğim için. Ama biliyorsun ki ikimizde bu ne demek bilmiyorduk. Ben artık biliyorum ve özlediğin kişideki gibi sevilmeyi ben sana vereceğim böylece artık üzülmeyi arzulamayacaksın. Başka şekilde sevilmekte de var bu hayatta. Kaossuz, mutlu, huzurlu ve değerli hissettiren bir hayat. Kimse sana yıldızları öğretmedi ve sen yıldızları izlemeyi çok seviyorsun. Artık ben sana anlatırım hepsini öğrendim senin için. Dövmeni çok seviyorum bu arada. Hevesinin kaçtığını ve üstünden geçirmek istemiyorsun kırgınlığın yüzünden ama değer mi? O sana ait birilerinin eylemleri bizim mutluluğumuzdan artık daha değerli değil. Sen çok kıymetlisin benim için. Birbirimizden başka kimsemiz yok. Sana değersiz hissettiren hiçbir şeyle beraber olmak zorunda değilsin evet sen bunu biliyorsun ama ben sana değerli hissetmeyi de öğreteceğim.

Yazının buradan sonrası çok daha sonra yazılmıştır. Yaklaşık 8 ay sonra yazılmıştır.

Karanlıktan geliceklerÖnünde dikileceklerSarı sarı, dişleri olucakSivri pencereleri olucakYakalayacak sanıcaksınAma hep sen kazanıcaksın

Ben sana, koşmayı öğreticemIçinden gülmeyi öğreticem

Öğreteceğim diye girdiğim bu yolda sen bana bir sürü şey öğrettin iç çocuğum. Bağırışlarının sebeplerini, nasıl saracağımı, seni, beni, BİZİ nasıl seveceğimi öğrettin. Şu anda nerede iç cezalandırıcılar yaptığını, düşüncelerimde yanlış şeyler yaptığımda nasıl sinyaller verdiğini tek tek gördüm. Şu sıralar seninle ilgilenmem için sürekli kimse bana değer vermiyor diye bağırıyorsun. Asıl dikkatini çekmek istediğin benim ilgim farkındayım. Özür dilerim çok fazla ödevim var. Ormana gitmek istiyorsun farkındayım. Şu aralar para konusunda da bana duvar örüyorsun sebeplerini de görüyorum. Gösterdiğin için teşekkür ederim harikasın. Yetişkin bene iç çocuk ben yardımcı oldu. Çocuk dilinden anlamayan yetişkin yanıma masallarla oyunlarla bazen de aynalarla tek tek iç çocuğumu anlama konusunda yardımcı oldu. Teşekkür ederim kendim. ÇOK TEŞŞEKÜR EDERİM. 

Yorumlar

Yorum Gönder

Bu blogdaki popüler yayınlar

Sohbetler 8*

-
      Konuşmaya çok ihtiyacım olduğunu fark ettim ama maalesef etrafımda aynı yaralardan muzdarip insan yok. Fakat illa bunu okuyan biri (ki maalesef okunmuyor) yaşamıştır bunları. Güzel sayılabilecek bir üniversite hayatı yaşıyorum fakat anksiyete ve çok düşünme belasından kurtulamadığım için mutsuz oluyorum.      Vizelerden sonra eve gittim ve sandığımdan daha çok özlemişim ailemi, evimi, odamı, kendimi.. Ne kadar arkadaşların da olsa kendin gibi hissedemiyorsun çoğu zaman. Bir söz var tek başına olduğun halin ile yanında bir kişi bile gelse o halin arasında farklar var. Tam sözü hatırlayamadım ama bunu anlatıyordu. Sorumluluk, uyum sağlama ve güzel olan şeyleri bozma endişesi kendinin biraz daha farklı formunu ortaya koymaya itiyor insanı. Bu psikolojik olarak hem bir adaptasyon hem de savunma iç güdüsü.      Her neyse evde geçirdiğim 9 gün bana o kadar iyi hissettirdi ki. 3 günümü hastanede geçirsem de (bazı kontroller için) o bile çok gü...
Devamı

2024*

-
      Çok hoşuma giden bir nakaratın tam şarkısını açmış ve hayal kırıklığına uğramışım gibi. Şimdilerde fark ediyorum da bir çok şey benim için gerçekten hayal kırıklığı. 2024 bana kötü şeyler getirdiğini iddia etmiyorum fakat getirmesini umduğum hiçbir şeyi umduğum gibi getirmedi. Bu yıl biraz da insan olmanın acımasız taraflarıyla münasebetimin sınırları aşmasından da kaynaklı olabilir.     Sizi 2024'ün başına getireceğim. Büyük bir sınav kaygı sı. O zamanlar ait olduğum hiçbir şey yokmuş gibi hissediyordum. Boşuna hazırlandığımı hissediyordum. Artı olarak üniversite korkusuyla mücadele ediyordum. Başka bir şehirde tek başına olmak oldukça zor gibiydi. Şimdi bakınca neden bu kadar korktuğumu anlasam da insan eşsiz bir varlık. Her şeye adapte olabilir.      Aslında sanırım bunların hiçbirini konuşmak istemiyorum. İnsan gerçekten bu evrende tek başına. Ailedir, arkadaştır hiçbiri bu duyguyu alıp götüremiyor. Ben bazen çok güveniyorum, işte diyoru...
Devamı

Sohbetler 9*

-
         Sıkıldım. Kendimden, sorumluluklardan, okuldan... Eve gitmek istiyorum, sadece yatağımda olmak istiyorum. Hayat sanki yine beni boğuyor gibi hissediyorum. Çok stresli bir dönemdeyim. Herkes aynı dertlerle uğraşıyor ama niye sadece ben bu kadar kafama takıp kendimi kötü hissediyorum bilmiyorum. Hayat bir bana mı ağır, bir benim kollarım mı zayıf? Rahatlayamıyorum, hiçbir yere köklenemiyorum. Bir gün iyiysem niye dört gün bedelini ödüyorum. Ben neden hep kendi hayatımı bu kadar zorlaştırıyorum?           Sorumluluklar neden beni bu kadar strese sokuyor? Olur gider her şey, kontrol edemezsin ki bu kadar her şeyi. Biraz soluk almaya ihtiyacım var artık. Gerçekten buna ihtiyacım var. Ama ben soluk alırken bile sorumlu hissediyorum. Eskisi gibi ölüm düşüncesi de rahatlamış hissettirmiyor beni. Ailemin yanını her seferinde çok özlüyorum. Ait olduğum yer neresi bilmiyorum. Eskiden evimdeyken sanki oraya ait hissediyordum ama şimdi ...
Devamı