Sallapati...

           Nefret. ''Sana çok aşığım'' lafından gelinen son mertebe. Bir ilişkinin bittiği yere mi geldik artık? Hayır, çoktan bitmiş bir ilişkinin toksikleşmesi sonucunda kangren olan ''bağımızın'' artık kurtarılamayacak aşamasındayız. Artık kesilmesi gerek. Evet, bir çok şey denedik, bak işte en son bu lafa geldik. Bittiğini görmene rağmen belki düzelir, onu seviyorum, kurtarabilirim gibi düşüncelerle hiçbir ilişkiye devam etmeyin. Olmuyor, sadece birbirini yıpratıp bir gün ''Senden nefret ediyorum'' boyutuna kadar geliyorsunuz.           Ey sevgilim,     Seninle ilk tanıştığımda ruhum sevgiye, mutluluğa açtı benim. Doyuruyordun ruhumu fakat travmalarımı tetikledin. Seninle güzelleşir, çiçek açarım sandım. Kalbinle daha da güzelleşirim, iyileşirim sandım. Olmadı. Gittikçe kendimden nefret ettiğim birine döndüm. Çok güzel severdim ben. Sevgimi hisseden bir insanın daha önce sevilmediğini düşünecek kadar güzel severdi...

 Bir şey var çözemediğim. Gerginim. Kalıp yargılar içindeymişim gibi. Bilmiyorum bir şeyler var anlatamadığım. Doğum sancısı gibi. Zeki değilim gibi yetersizim gibi. Ama bir o kadar da boşlukta gerçek değil bu fikirler diyen cümleler var. Şifasız bir bitki gibi hissediyorum kendimi. Rahatsız sarmaşıklarını toplamaya çalışan bir bitki gibi. Depresyondayım sanırım. Kafam karışık. Dalga bir denizde sıkışmış gibi nefesim..  Öyle işte. Bugüne Not🌼