Bu bir tebrik yazısıdır. 17 yılı başarılı ya da başarısız atlattım, kendimi tebrik ediyorum. Son 4 yılım oldukça sancılı geçti. Kendimi toparlama, bulma ve sevme konusunda pek de başarılı olmadığımı kabullenmem gerekiyor. Aşamadığım bir çok sorunla yaşamaya devam etmek ve üstüne eklenmesi ne berbat bir durum. Bu yazıyı kendim için yazıyorum, yani okumanız ya da okumamanız sizin hayatınıza bir şey katmayacaktır. Açık sözlü biriydim, dürüstlüğe önem verirdim. Son 4 yıldır bedenimde başkası yaşıyor gibi. Fazla içe kapandım, içimdeki ses asla susmadı, susmuyor da. İnsan gerçekten keşke ile çürütüyor hayatını. Keşke içime atmak yerine çoğu şeyi haykırsaydım. Bazı insanları düşünmek ziyan. Çizgilerimi çekebilseydim eğer çoğu şeyin sadece izi kalırdı, yarası kanamaya devam etmezdi. Belki de bu sayede kendim olabilirdim. Fakat yapamadığım şeylerin etkisini şimdilerde görüyorum. Belki de bazı şeylerin travma haline gelmesi...