Sallapati...

       İz. Hayatımızın belli dönemlerinde ruhumuzu derinden etkileyecek yaralar alırız. Kimini iyileştirir kimini ise kendimizden bile gizleriz. O yara kanamaya devam eder ta ki onu fark edene kadar. Bu kitap bana kendimden bile gizlediğim bu yaralarımı hatırlamamı sağladı. Verda ile yaralarımız aynıydı. Okurken ağlamadığım tek bir sayfası bile olmadı. Sanki geçmişime, çocukluğuma dönmüş gibiydim. Okurken sürekli Verda'nın yaralarını öpmek, sarmak istedim. Çünkü benim de buna çok ihtiyacım vardı. Ah Verda, seninle Akyaka'da buluşup sarılmayı ve günlerce konuşmayı o kadar isterdim ki. Benim küçük kız kardeşim oldun. Gül çiçeğim canım benim...

           Ey insanlık! Hepiniz neden bu kadar bencilsiniz?  Düşünüyorum, acaba ben mi çok kafaya takıyorum insanları diye. Ama hayır, siz çok bencilsiniz. İyi niyetinizin ağzı kokuyor. Birine ne kadar iyi olmadığımdan bahsettiğimde illa kendi sorunlarını anlatmaya ve tek kötü sen değilsin demeye çalışıyor. Bana iyi gelen bu değil ki. Ben o an sadece kendi sorunlarımı anlatıp, ağlayıp, zırlayıp kendi yaşamıma geri dönmek istiyorum. Özellikle bunu yanlış bir şey yaptığımda yapıyorsunuz. Belki benim o an yanlış bir şey yapmaya ihtiyacım var? Niye düşünemiyorsunuz, niye?          Aşk, bir saçmalama halidir bence. Ne istediğinizi bilmiyorsanız hele öyle bir saçmalıyorsunuz ki aklınız almıyor. Ben mesela asla ne istediğini bilen biri değilimdir. Bu yüzden aşık olduğumda ne yapacağımı bilemedim. Sıçtım sıvadım diyebiliriz. Ama unutmayın ki bir insan sizi merak etmiyorsa, ilgilendiğiniz şeylere bakmıyorsa sizi sevmiyordur. Denendi, on...