Sallapati...

 VAYY BE. Bir yıl daha bitti. Geçen yıl 24 yaşımayı yazarkeni hatırlıyorum da ne ağlamıştım. Şu anda o konumdan bambaşka bir yerdeyim. Bu gece bir cinayet gerçekleşecek. Ölecek kişi tam olarak aşağılık tarafım olacak. Hani şu yoruldum diye bağıran herkese laf eden garip huylu olan ben. İnsanların iç çocuklarını umursamadan öldüren benin bu gece ölme vakti. O adamın iç çocuğunu gördüğünde ne kadar içten geldin ne oldu sana be kadın ne oldu. Bak sen kaldın geriye.     ''Öfkeliyim. Çevreme. İnsanlara. Bana ihanet edenlere. Beni suçlayanlara. Uzun boş edebiyat yapanlara. ''  Margirit geriye bunlardan bir şey kalmadı biliyor musun? Sadece 8 ay boyunca evde delirdin. Bir adamın hayaletiyle yaşadın. Konuştun.  Mektuplar yazdın. Yorgun halinden daha farklı bir dünyaya girdin. Dönüşümün bu gece bitiyor. ''28.10.2024'' bu zamana kadar şifalanman dileğiyle. Şifayı bulabilecek kadar harika bir kadınsın.  Beni anlarsın soru sormazsın ah yetmedi mi be? GEL. ''...

           Hayatımın en kötü zamanlarını yaşıyorum sanırım. İnsan, bırak diğer insanları kendini bile bazen kontrol edemediği anlar var. Daha yakından tadıyorum bu hissi. Her şey 2 hafta önce başladı fakat daha öncesinden anlatmak istiyorum.          Ben bu yıl tekrar sınava hazırlanıyorum ve bunun için bir dershaneye başladım. İlk gün berbat geçecek ve heyecandan öleceğim sanıyordum. Fakat tam tersi o kadar güzeldi ki. Ve ilk gün sadece denemeye girmiştim. Sabah zor anlar yaşasam da her şey iyi ilerledi. 2. günden arkadaş edinmiştim ve ben gerçekten o kadar rahattım ki dershanede. Daha sonra katlanarak gitti ve her şey çok güzel ilerliyordu. Şu an 2 yakın arkadaşım var, tüm sınıfımdaki arkadaşlarımla rahat iletişimim var, hocalarımı seviyorum.          Ta ki 2 hafta önceye kadar. Yine normal bir deneme günüydü ve sabah yine çok eğlenceliydi. Sonra denemeye girdik. Son 1 saat kala deneme bitmesine midem guru...

         Bugün hayatımdaki en önemli insanlardan birinden bahsedeceğim. Fakat ben duygularımı normal bir yazı diliyle yazmakta pek iyi değilim, belki de bu yüzden hayallerimin arasındadır yazarlık. Bu mektubu kendi tarzımda yazacağım.          Uzun yıllar önce kimsenin bilmediği bir kasabada bir peri yaşıyormuş. Peri, o kasabaya şifa getirmek için gelmiş fakat o kadar uzun zaman kalmış ki kendi kimliğini yavaş yavaş kaybetmeye başlamış. Kendisinin bir insan olduğunu düşünüyormuş. Hatta bir ailesi bile varmış. O kasabaya ilk geldiğinde tedavi etmek istediği insanlar artık onun ailesi olmuş. Annesi, babası, anneannesi ve dedesiyle yaşayan perimizin hayatına bir anda dayısı girmiş. Dayısının eşi hamileymiş. Bu bebek için çok heyecanlanmış çünkü bu koca ailede kendini hep biraz yalnız hissetmiş. Belki de bu bebek onun yalnızlığını kucaklayabilir sanmış.           Zamanı gelmiş ve bu bebek doğmuş. Fakat sand...